Over de Buchener Hohe

Ik wordt wakker om 5 uur en hoor de regen nog tikken op het tentdoek….neem me voor geen haast te maken, want met enige zenuwen in het lijf zou ik nu moeten beginnen aan de eerste serieuze beklimming de Alpen in, in het totaal deze dag 740 m stijgen en 810 m dalen…

Marcel heeft zijn tent al bijna ingepakt als ik eruit kruip…maar de zon begint te schijnen! We nemen hartelijk afscheid en zien nog 2 Nederlandse fietsers bepakt en bezakt het terrein verlaten. Na mijn ontbijtje en het inpakgebeuren vertrek ik ongeveer 10.00 uur. Het begint direct na Garmisch al lekker omhoog te gaan, maar met zo’n 5%, dat lukt goed. Plotsklaps verschijnt het Karwendelgebergte in zicht, het is werkelijk een ansichtkaart aanblik!

ik houd een uur pauze in Mittenwald, een vioolbouwersdorp met prachtig beschilderde huizen. Na Mittenwald passeer ik de Oostenrijkse grens, welkom in Tirol! Daarna komt de Buchener Hohe (1247 m) waar ik over heen moet. Sommige stukken zijn 9%, dan moet ik echt even afstappen en de fiets duwen, mijn adem en hartslag weer even tot rust laten komen. Het is heet en de steekvliegen vinden mijn zweet lekker. Zijn in het nu. Doorgaan. Maar dan is toch de top bereikt en mag ik aan de afdaling tot in het Inntall beginnen. De afdaling is zeer steil 10%) en duurt 7 km lang! Ik ben nog nooit zo’n lange steile afdaling afgeweest en ben een beetje bang om te veel vaart te krijgen ivm de haarspeldbochten en de auto’s die van achterop komen….veel in de remmen knijpen dus, niet voluit laten gaan…ben blij dat ik veilig beneden in Telfs arriveer. Het lijkt me geen leuk stadje om te overnachten, en ach, het is nog 10 km naar het eindpunt van deze etappe: Stams. Dat laatste stuk is vlak, door het Inntal dat hier heel breed is. Er staat wel een behoorlijke tegenwind, die steeds harder lijkt te worden. Om 17.30 uur heb ik Stams bereikt! Ik zie Marcel’s tentje al staan. Het waait zo hard dat de mevrouw van de receptie mij aanmaant maar gauw eerst mijn tentje op te zetten, want het zou zo gaan regenen. Twee Nederlanders die mij zien worstelen met het tentdoek dat steeds wegwaait schieten te hulp, ja het zijn dezelfde mensen die ‘s morgens ook de camping in Garmisch verlieten, Geert en Trijntje uit Drenthe. Precies als de laatste haring in de grond zit barst de bui los en gooi ik al mijn spullen inclusief mij zelf de tent in. De bui uitzitten. Even later is het droog genoeg om te voorschijn te komen en hebben we een gezellig gesprek met Marcel, Trijntje en Geert, wisselen we de ervaringen uit. Hoe hard ging jij die berg af? Marcel had snelheden van 63 km per uur bereikt, ik ben niet harder durven gaan dan 45 km p.u. Geert en Trijntje zijn fervente fietsers en doen elke dag minstens 100 km. Ze zijn een week later vertrokken als ik…ik drink een biertje en raak dan in gesprek met een andere Nederlander die erg geïnteresseerd is in mijn verrichtingen en respect betuigt. Dat doet mij natuurlijk goed. Hij is zelf ook behoorlijk sportief en is onderweg met een zelf gebouwd kampeerbusje en heeft een mountainbike en een racefiets bij zich. Hij heeft enige jaren geleden tot de Nederlandse schaatstop behoord, maar wist zich net niet te kwalificeren voor de Olympisch Spelen. Kortom het is heel gezellig om zo met anderen op een camping te staan, precies waar ik destijds op hoopte. Om 22.00 uur is het hier echt donker en kruip ik maar weer mijn tent in. Het regent de hele nacht….alle spullen zijn nu wel behoorlijk klam.