Otzi de ijsman

Zondag 4 juli

ik wordt wakker op het trekkersveldje en begin de natte spullen weer in te pakken. De Duitsers zijn al weer bijna klaar, terwijl het pas 6.45 uur is…ik neem de tijd om thee te zetten en een broodje van gisteren te eten, en zodra het wel kan bel ik naar mijn jarige zus en mijn jarige kleinzoon (Teije wordt 3!). Ik zing ze toe en mijn stem klinkt wat bibberig, want het emotioneert me dat ik zo ver weg ben van de familie…

Het fietst heerlijk door tot Bolzano. De route gaat er langs, maar ik wil er ook in, want zou graag Otzi de ijsman zien in het archeologisch museum. dat is wel 16 km langer fietsen, maar vooruit…aangekomen in de binnenstad, die erg gezellig is, ga ik eerst de kerk in en steek een kaarsje aan voor Bert. Als ik bij het museum aankom blijkt er een rij te staan voor de ingang…hij is best lang; lastige overweging, ik ben hier nu speciaal naar toe gefietst, en is dan ook wel weer zonde om onverrichterzake terug te gaan. Na een half uur ben ik -na een temperatuurmeting door de dame bij de ingang- in het museum en ik vind het erg de moeite waard. De man moet ongeveer 3000 vóór Christus geleefd hebben. Je mag geen foto’s maken van het skelet, helaas en ze staan er streng op toe te zien dat dat niet gebeurt. Wat ook heel interessant is is hoe ze allerlei technieken weten te gebruiken om een vrij nauwkeurig beeld te krijgen van hoe oud hij was (zo’n 45 jaar dus een oude man), hoe zijn DNA in elkaar stak (dat van zijn moeder komt niet meer voor in Europa maar dat van zijn vader wel) dat hij vermoedelijk een sjamaan was aangezien hij allerlei kruiden bij zich droeg, dat hij vermoord is…en aan de hand van alle voorwerpen die hij bij zich droeg, waar onder koper is de vaststelling van het einde van het stenen tijdperk en het begin van het koperen tijdperk verschoven in de tijd. Ook heeft men door zijn pijlen en boog en bijl zicht gekregen op de manieren waarop gejaagd werd, vuur gemaakt werd, vellen en grassen bewerkt werden tot kleding…zoveel informatie leverde dit op! Ze konden zelfs zijn maaginhoud nog analyseren. De foto’s zijn dus van panelen genomen, leuk is dat je met verschuifbare platen over een afbeelding van Otzi kunt gaan zodat die lichaamsdelen als röntgenfoto’s te zien zijn.

als ik uit het museum kom zijn er 2 uren verstreken en is de lucht betrokken…ik fiets snel de stad weer uit en neem een fietspad dat niet door het dal gaat, maar daar boven langs door de heuvels met wijnstokken. Ik ga door 2 heuse fietsers tunnels door de berg heen, het pad stijgt en daalt behoorlijk maar is erg populair bij fietsers, die me voortdurend op elektrische mountainbikes inhalen. Een ijskoffie bij een “radbar”, gelegen op een prachtig punt. Zicht over de wijnvelden en Bolzano op de achtergrond. Dan begint het zachtjes te regenen. Het kan niet lang meer zijn naar de Kalterer See, zo’n 10 km…druipnat kom ik een uur later aan op de camping waar een paar mensen me te hulp schieten om zo snel mogelijk mijn tentje op te zetten, zodat het in de binnentent nog enigszins droog blijft. Wat zijn er toch een hoop aardige mensen op de wereld! Axel en Katja van gisteren zijn er ook, en zitten al aan de koffie en bier in het overdekte terras bij de camping. Ik schuif bij ze aan en het is weer erg gezellig met hen te praten. Niemand heeft zin om in de regen te gaan koken, dus eten we daar ter plekke en hebben weinig zijn om de regen weer in te gaan en in onze tentjes te kruipen…we wisselen adressen uit, wie weet ontmoeten we elkaar nog eens…