Happy end

Vanonder de luifel van onze grote tent zit ik nu mijn laatste blog te typen. Inmiddels heb ik met mijn lief me al weer 2 dagen ondergedompeld in Venetiaanse sferen: gondels, bruggetjes, palazzo’s, pittoreske vervallen huizen…het is er gezellig druk, maar geen file lopen in de nauwe straatjes gelukkig. De grote drommen toeristen zijn er nog niet, zoals de menigten van de cruiseschepen en mensen uit andere werelddelen (denk Aziaten en Amerikanen) dit dankzij Corona! Wel cirkelen helikopters boven onze hoofden en is er overal politie op de been…je zou haast verwachten dat er een aanslag gepleegd zou kunnen worden…van een paar Nederlanders begrijpen we dat de G 20 zich momenteel afspeelt in Venetië. Dat verklaart gelukkig veel. We genieten volop van alles, enorme Bijbelse schilderijen van Tintoretto in de Scuolo Grande Arciconfraternita di San Rocco, de boottocht door de grachten en naar Murano, het glasblazerseiland en de glaasjes op het heerlijke schaduwrijke terras met life music op het St.Marcoplein. Daar vallen zoveel details te ontdekken, mijn oog valt op Adam die een appel aanpakt van de boom en toegeeft aan de verleiding van de slang…het begin van alle kwaad. Anne en ik krijgen een discussie over de volksaard van mensen, zo zijn Nederlanders nogal anarchistisch, gaan ze graag op hun eigen oordeel af en als daarbij de regels overtreden moeten worden dan weten we dat wel te rechtvaardigen….Duitsers daarentegen houden zich liefst keurig aan de regels. Was Adam gewoon een anarchist die dacht…goh, er hangen toch genoeg appels aan die boom….ik bepaal zelf wel of het kwaad kan er een te plukken….of misschien was hij er gewoon nieuwsgierig naar of er werkelijk consequenties uit voort zouden vloeien of dat God nog een oogje dicht zou knijpen…dat is wel erg menselijk…ik vind het zo fascinerend te bedenken dat sommige mensen uit de verre oudheid een enorme invloed hebben gehad op onze wereld, Jesus van Nazareth, Mohammed, Boedah etc. Hun volgers hebben hun leven dikwijls op spel gezet of opgeofferd om hun leer te verbreiden. Er zijn de meest prachtige kerken en tempels gebouwd, kosten nog moeite zijn gespaard om het geloof in stand te houden. En geloof geeft zo veel mensen steun, richting en houvast. Maar tot welke prijs? Dat brengt me terug op het thema vrijheid. Naar mijn mening is er ook zoveel onderdrukking (geweest) uit naam van God en het geloof dat mensen daarvan hebben gemaakt….enfin, vanuit toeristisch standpunt zijn de talrijke kerken prachtig! Kerktorens horen ook bij een dorp/ stad, als bakens in het landschap. Het goede ervan is ook weer de verbondenheid die ieder mens nodig heeft, zich ingebed  willen voelen in een gemeenschap, gezien worden. Onder het dak van de kerk voelen mensen zich verbonden met elkaar, zien ze naar elkaar om. In onze maatschappij verliest de kerk meer en meer deze functie en worden de mensen eenzamer. We hebben tegenwoordig organisaties nodig als het WMO loket, of vluchtelingenwerk om de mensen uit hun isolement te halen…Kortom, voor alles is wat te zeggen, zolang het maar niet te dogmatisch wordt.

Lieve mensen, aan jullie die zo met mij meegeleefd hebben en leuke en lieve commentaren hebben geschreven, mijn grote dank! Het genoegen was geheel wederzijds, ik heb er ook erg veel plezier in gehad mijn indrukken onder woorden te brengen. Dit is echt de laatste aflevering geweest van mijn reisblog. Mijn reis heeft me veel gebracht: het heerlijke gevoel niet te hoeven plannen en vooruit zien, alle werkdruk losgelaten, prachtige landschappen, overal lieve en leuke mensen op mijn pad, trots op de 2000 km die ik heb afgelegd, zelfvertrouwen, zo van als het nodig is red ik me wel. Het genoegen om iedere dag mijn kleine tentje weer in te pakken (op een aantal hotels na) en als een slak met zijn huisje op zijn rug verder te trekken. Ik heb me nooit onveilig gevoeld maar ook geen echte risico’s genomen. Ben een keer door een bijtgrage hond achterna gezeten, gaf toen een hele harde gil, waardoor het beest verbijsterd bleef staan. Heb de gelegenheid aangegrepen om met Duitsers, Fransen te kletsen waardoor mijn talen weer een beetje opgekrikt zijn. Ik kan weer meer bij mijn echte gevoelens komen en sta meer open voor creatieve opwellingen. Wie weet komt het er nu van daar meer mee te gaan doen…een inspirerende zomer wens ik ieder toe!

Ik wil eindigen met de tekst van City to City, die ik altijd erg mooi heb gevonden:

The Road ahead is empty, it’s paved 

With miles of the unknown

whatever seems to be your destination

Take life the way it comes, take life the way it is…

Horizon in the distance 

so close, and yet so far away

You shouldn’t be surprised when on arrival 

the dream has flown away 

and fear is not here to stay…