Naar Bessano del Grappa

6 juli

ik zet bijna nooit de wekker (wat een luxe) maar wordt gewoonlijk om kwart voor 7 wakker. Ik kruip ook altijd omstreeks 22.00 uur in mijn tentje, want dan is het hier donker. Maar niet vandaag…ik schrik dat het al 9.15 uur is als ik wakker wordt. Ik weet eigenlijk niet of ik nu nog ga fietsen of een dagje blijf bij het meer…om te beginnen ga ik zwemmen om de laatste restjes slaap te verdrijven; het meer is spiegelglad en er zijn nog geen andere badgasten. Wat is dat heerlijk! Ook neem ik de tijd om broodjes te halen en te ontbijten, thee te zetten. Maar dan krijg ik toch plotseling fietskriebels en pak ik mijn boeltje in. De Duitsers t.o. me op de camping zijn erg nieuwsgierig naar me en knopen een praatje aan. Ik vertel ze dat mijn doel vandaag is om Bessano del Grappa te halen, dat 78 km. verder ligt, in het dal van de Brenta, het Valsugano. Zij vertellen me dat ze dat ook al eens op de fiets hebben gedaan en het een prachtige tocht is. Ze raden me een hotel aan in Bassano d.G.   Brennero, waar zij zulke hulpvaardige mensen troffen. Ik realiseer me dat ik wel erg laat weg rijd voor zo’n lange afstand…we zien wel of we het halen.

Het Valsugano is niet zo toeristisch bekend, begint breed, met een prachtig vrijliggende fietspad langs de Brenta. Ik houd een lunchstop in Borgo Valsugana, een leuk stadje dat me doet denken aan Treviso. Daarna lekker door fietsen, maar het gaat niet meer zo snel al in het begin, er staat een strakke tegenwind door het dal, al maakt het lichte naar beneden gaan van het pad dat wel weer enigszins goed. Langzamerhand vernauwd het dal zich tot een best wel spectaculaire kloof, waar het fietspad aan de rotswand is opgehangen!

Als het dal weer wat breder wordt komt er een omleiding. Ik moet een stuk over de grote weg, waar auto’s en vrachtwagens vlak langs me rijden. Daar word ik best nerveus van…Mijn Mio piept als een gek, omdat hij vindt dat ik van het rechte pad afgeweken ben…gelukkig, na een kwartier mag ik weer terug op het pad volgens de bordjes.

Het is bloedheet en die laatste 20 km. vind ik wel afzien. Ik stop voor een cola in Valstagna. Het ligt er romantisch tegen de rotswand aangedrukt, en naast de weg stroomt de wilde Brenta. Ik kijk over de rand van de muur naar beneden, en mijn oog valt op heel veel wildwater kanoërs die instructie krijgen en steeds aan het manoeuvreren zijn om tussen twee opgehangen stangen door te varen. Wat een leuk gezicht! Valstegna blijkt het wildwater Mekka te zijn voor kanoërs! Opgepept de laatste etappe in. Iets voor Bessano kom ik toch weer op een drukke autoweg uit. Is even niet anders. Laatste half uurtje echt afzien. Dan ben ik om 18.00 uur in de stad. Bel hotel Brennero, en gelukkig hebben die een plekje voor me. Heerlijk! Een geairconditioneerde kamer, een douche, bellen met het thuisfront en dan de stad in. Wat een prachtige stad! De houten overdekte brug over de Brenta is beroemd en werd al in het jaar 1200 voor het eerst gebouwd. Deze is niet zo oud, maar wel een replica van de in 1600 gebouwde brug door Palladio ontworpen. Ik maak eerst een stadswandeling om nog een paar mooie plaatjes bij de late avonduren te kunnen schieten, en om 21.00 uur strijk ik neer bij een heel gezellig restaurant tegen over de stoere vierkante klokkentoren van Torre Civica. En dan het welverdiende biertje!

Anne is inmiddels onderweg om mij op te gaan halen uit Venetië. Er komt nu echt bijna een eind aan deze hele belevenis. Ergens heel jammer, maar ik zie er ook naar uit. Dat is natuurlijk ook omdat je je daarop hebt ingesteld, maar het lijkt me gewoon ook heerlijk om hem in mijn armen te kunnen sluiten en alle indrukken verder samen te delen. Voor hem breekt de vakantie nu aan, voor mij het “toetje”. Nog 85 km te gaan tot Venetië. Ik weet nog niet of ik dat in 1 of 2 dagen ga doen….