De rode loper

20 juni

Ik word al vroeg wakker van ritmische slagen op het water van de Neckar achter mijn tentje. Dat moet wel een roeiboot zijn….en terwijl ik mijn ontbijten ga maken kijk ik naar best wel goede roeiers, die een voor een voorbij komen in skiffs en dubbeltweeën. Ze worden gecoacht door een motorbootje met een roeptoeter. Op de terugweg komen ze nog een keer langs met harde halen. Een gevoel van weemoed bekruipt me even…das war einmal…

Ik heb nog niet zo’n zin om verder te gaan, en blijf nog wat genieten van de atmosfeer in de schaduw met zicht op het water. Maar dan moet het er toch maar van komen; het tentje afbreken en de hele boel weer goed op de fiets krijgen is wel een toer. Ik vervolg het Neckar fietspad dat al gauw door een bos gaat met een heel naar pad: keien en ongelijkheden waardoor mijn tempo meteen heel laag ligt, anders rammelt alles uit zijn verband. Na zo’n 10 km is dat gelukkig afgelopen, en de rest van de dag fiets ik fluitend over prettig geasfalteerde paden. Volgens het boekje moet Bad Wimpfen de moeite waard zijn. Het oude Anton Pieckstadje ligt hoog op de berg naast het pad. Ik besluit mijn fiets beneden te parkeren en via een zigzaggend voetpad omhoog te klimmen. Hijgend en puffend kom ik daar aan (hoe zit  dat nu met die conditie?). Het is inderdaad ontzettend schattig en ik loop al gauw tegen een ijssalon aan, waar ik dankbaar gebruik van maak. Likkend gezeten op een bankje bij de kerk wordt er een rode loper uitgelegd en gaat er muziek aan. Ik denk dat er misschien een bruidspaar zo dadelijk arriveert…er verzamelen zich mensen aan de kant om te kijken wat er gaat gebeuren. Dan begint de man van de muziek zich te richten tot het publiek. Het is zo fijn dat de Corona nu op zijn retour is en dat hun winkel “be happy” nu weer open kan. Om dat heuglijke feit te vieren is er een modeshow opgetuigd. De dames modellen staan al klaar om over de rode loper te paraderen! En vervolgens blijf ik ook nog een poosje hangen om die Gabriella en die Sophia etc. te bewonderen: allen wat gezette dames op leeftijd, die lopen te swingen op de muziek met steeds weer andere outfits aan. Wij klappen enthousiast mee.
Dit is echt een stadje dat ik iedereen kan aanraden om heen te gaan als je in de buurt bent, ook leuk natuurlijk dat het zondag was en de Duitsers zelf ook doen aan sightseeing en wijntjes drinken op een terrasje….

en dan nog verder door naar het eindpunt voor vandaag: het begin van het Kocher dal bij Oedheim. Ik bel een adres op uit het handige boekje. Alles ziet er behoorlijk dicht uit…maar krijg wel de eigenaar van de Pauserei te spreken. Hij is wat verbaasd dat ik nu direct wil komen, maar het kan wel. Heerlijk weer een echt bed! Ik krijg een hele verdieping tot mijn beschikking, onder de hanenbalken met een woonkamer, prachtige badkamer en een slaapkamer. Het kost allemaal ook niet veel in Duitsland: inclusief ontbijt 70 euro. S’avonds eet ik bij een Chinees restaurant en bel ik uitvoerig met het thuisfront.