Mio mijn Mio

Mio mijn Mio is een heel spannend kinderboek geschreven door Astrid Lindgren. Het gaat als ik me goed meen te herinneren over een jongen die een super slechte ridder weet uit te schakelen. Een ridder die kinderen rooft en ze dan voorziet van een stenen hart. Daarbij wordt Mio in de gevangenis opgesloten van de zwarte burcht….maaar…het loopt goed af, zoals dat in een kinderboek hoort…

De aanschaf van een GPS was onontbeerlijk, maar welke? Anne heeft een Garmin, maar de tijd die hij er mee kwijt is om een route van de computer er op te krijgen en de niet al te nette verwensingen die daarbij gepaard gaan gaven mij niet erg veel vertrouwen in dat apparaat. Googelen bracht uitkomst, en beval mij de Mio aan, die zou het meest gebruiksvriendelijk zijn, kind kan de was doen…

Na de opstart-perikelen thuis raakten we er enigszins in thuis. De route die ik volg van Jan Reitsma was weliswaar digitaal te verkrijgen, maar toch niet compatibel met de Mio. Ik kreeg bijna spijt toch geen Garmin te hebben gekozen…daarmee zou dat makkelijker zijn!

Maar goed, Anne heeft geduldig met Komoot de hele route opnieuw opgedeeld in dezelfde stukken als Jan had gepland, en toen lukte het wel! Ik moet ook altijd erg wennen aan nieuwe digitale apparaten en het is tot dusverre goed gekomen. Mijn Mio waarschuwt me door enthousiast gepiep op 240 meter voor een afslag dat er een bocht aan komt, vervolgens doet hij dat nog eens op 150 meter, en tenslotte als je werkelijk de bocht in moet gaan zetten. Je begrijpt dat er veel gepiept wordt op een dag, maar ik lijk dat geluid al een beetje uit te schakelen, zodat ik mezelf diverse keren op een verkeerd pad bevind. Daar wordt mijn Mio heel nerveus van, begint hard te piepen en te herberekenen. Ik weet inmiddels uit ondervinding dat ik dan toch beter kan terugkeren op mijn schreden.

Mijn reisroute van vandaag ging van Blitterswijck aan de Maas tot aan Wasserfeld aan de Roer, 65 km. Gisteravond op het trekkersveldje was het nog erg gezellig: met een aantal andere mensen reisverhalen uitgewisseld. In mijn tentje geslapen, maar niet echt goed; meestal de eerste nacht op een matrasje. Vandaag lokte hotel Zur Post mij met een schone Fremdenzimmer, niet zo gezellig, maar wel even lekker.