In één dag in drie landen

Momenteel bevind ik mij op de camping in Laas, Italië. Maar wat daaraan vooraf is gegaan wil ik nog wel beschrijven. De volgende dag regende het nog steeds in Imst, dus ik traineerde het vertrek door nog lekker een stukje te schrijven. Omstreeks 10.00 uur moest het er maar van komen…het wordt enigszins droog en na een half uur wordt ik ingehaald door ene Sjef uit Brabant. We maken een praatje en besluiten een stukje gezamenlijk op te trekken. In Landeck drinken we koffie met apfelstrudel en vanillesaus. Er zijn veel bedelaars in deze stad. Na Landeck vind ik het beter om los van elkaar verder te fietsen. Ieder heeft nu eenmaal zijn eigen tempo…In Ried zie ik Sjef ineens zitten op een bankje bij een fietsenzaak. Hij laat zijn remblokjes vervangen. Ik fiets door en kom na enige tijd aan bij Pfunds, waar iets voorbij het dorp een camping is. Ik heb net ingecheckt als Sjef ook arriveert. Gezellig! We drinken samen een biertje -steeds erg welkom na een dag dag fietsen- en wisselen meer uit over onze persoonlijke levens. Er blijkt erg veel overeenkomst te zijn tussen Sjef en mij: hij is ook eerst begonnen aan de Pedagogische Academie, daarna Pedagogiek gaan studeren, werkt als pedagoog (behandelcoordinator) in behandel centra voor kinderen met taal ontwikkelingsstoornissen in St. Michielsgestel. Hij is 62 en heeft al twee maal een fietstocht in zijn eentje ondernomen naar Santiago de Compostela. We bestellen er op de camping maar een pizza bij. Sjef is een vroege vogel die altijd om 6.45 uur opstaat, ik zet de wekker ook van de weeromstuit op 7.00 uur. Echter ben ik al voor de wekker wakker, want vandaag is de grote dag dat ik de Reschenpas over moet…ik ben zo zenuwachtig alsof ik examen moet doen. Spullen inpakken, afscheid nemen van Sjef, ontbijt bij de campingwinkel en los…

Het begint met een geleidelijke klim over de hoofdweg richting St. Moritz. Gelukkig ben ik vroeg en rijdt er nog niet veel verkeer. Na enige kilometers kom ik aan bij de Zwitserse grens, waar de douane me door wimpelt. Direct daarna moet ik links afslaan en begint de klim naar de Norberthohe in 11 haarspeldbochten die gemiddeld 7% stijgen. In elke nieuwe bocht staat het nummer, en ik tel af….probeer twee haarspeldbochten tegelijk te fietsen, dan weer even uit te rusten, dan weer twee…zijn in het nu….concentreer je op je ademhaling…ik word ingehaald door hele groepen motorrijders, maar ook een auto met mountainbikes achterop, kerels die uit het raam aanmoedigingen roepen naar me…af en toe weer even op adem komen…gelukkig net niet toen die kerels langskwamen….en dan ben ik boven. Triomf! 
achter mij aan komt een Nederlands echtpaar op elektrische fietsen boven. Iedereen heeft respect voor mijn niet elektrisch aangedreven prestatie. Doet me goed natuurlijk. Daarop volgt een heerlijke afdaling tot Nauders, ook weer zo’n wintersportoord, wat ligt dat prachtig! Daarna nog enige kilometers minder stijl klimmen tot ik echt op de Reschenpas ben, en daarna gaat het weer bergafwaarts. In totaal vandaag 975 m geklommen en 920 m gedaald. De grens met Italië ligt op de Reschenpas. Daar moet natuurlijk een foto van gemaakt worden. En even later heb ik uitzicht op de Reschensee, een stuwmeer, waarvoor een dorp opgeofferd is, er steekt nog een kerktoren boven het water uit… de Reschensee stuwdam is in 1950 gebouwd en de bevolking is nauwelijks schadeloos gesteld voor het verlies van hun woningen en middelen van bestaan. Overigens vond in de Bronstijd al handelsverkeer plaats over de Reschenpas, en in 50 na Christus legden de Romeinen de Via Claudia Augusta aan over deze pas.

Ik kies de mooie kant van het meer om omheen te fietsen, hoewel die zwaarder is, met veel kleine klimmetjes en dalingen. Ik geniet van het Ortlermassief dat zich voor mijn ogen ontvouwt, (bergen van 3000 m hoog).
Dan kom ik in Mals en vervolgens in Glurns. Dat klinkt of iemand een boer laat, nee dan klinkt het in het Italiaans een stuk melodischer: Glorenza. Dit gebied is tweetalig, want behoorde vroeger tot Oostenrijk. Weer zo’n onverkwikkelijke beslissing waarbij er via een verdrag scheidslijnen getrokken werden tussen gebieden/ landen. Glurns is een piepklein stadje dat nog volledig ommuurd is. Ik beklim de stadsmuur, daarna door, tot ik de Adige heb bereikt en diens loop stroom afwaarts volg….easy biking tot mijn doel voor vandaag: Laas/ Lasa. Op de camping aangekomen om 16.30 uur. Het was een lange mooie dag…geen Sjef, die is nog 20 km verder gereden….