Tussen werken en pensioen
7 juni 2021 - Doorn, Nederland
67 jaar…mijn ABP pensioentje heb ik 2 jaar opgeschort. Maar de tijd dat je weet gaat komen komt wel erg dichtbij…Hoe ga ik hier mee om? Omarm ik de nieuwe tijd als een kans om eindelijk al die onafgemaakte plannen te realiseren? Of zal ik dan tevens in een soort van lethargie vervallen, dingen voor me uit schuiven, nu niet vanuit het idee druk druk druk dus dat komt nog wel eens…maar gewoon omdat het niet nodig is om efficient te zijn. It scares the shit out of me, om heel eerlijk te zijn. Tegelijkertijd voel ik ook het verlangen de bakens te verzetten. En dat geldt zeker voor mijn werk. Een verlangen om los te zijn van de niet aflatende druk die het runnen van een eigen praktijk met zich meebrengt. En dat is ook nog dubbel…de afgelopen vrijdag knalde ik: zes afspraken achter elkaar, varierend van een observatie in een klas vol enthousisaste koningsdag-kindertjes, tot het praten met een puber vol zelfverwijt en negatief zelfbeeld…daar tussen door twee kinderen met een ernstig zieke vader, en een jongetje met zo’n groot rechtvaardigheidsgevoel dat dit hem op school in de problemen brengt. Als iets niet eerlijk is valt hij zijn juf aan. En daar kan ik ook echt van genieten, het gevoel dat je ieder op zijn pad een klein stukje verder kunt helpen. Mijn motortje inzetten om hun eigen motor weer soepel te laten lopen. De inhoud van het werk blijft zo boeiend! Maar alle regeldingen er om heen nemen al gauw een groot deel van mijn tijd in beslag: contracten afsluiten met gemeentes. Afwegen of het verstandig is een nieuw contract af te sluiten met het Lekstroom gebied ten westen van Bunnik (daar liggen kansen). De Jaarverantwoording op tijd aanleveren. Hiervoor contact leggen met een accountantskantoor. De administratie (Anne is hierbij van onmisbare waarde), maar toch…het bijhouden wat je doet, met wie, hoe het in het dossier terecht komt, checken of er wel beschikkingsnummers zijn en de startberichten zijn aangemaakt. De Praktijkgenoten: drie (van de 8) zeggen ineens de huur op. Help! Hoe kunnen we de komende tijd de huur gezamenlijk weer opbrengen? Gesprek met de huisbaas. Nieuwe huurders zoeken. Nieuwe collega om mijn werk op te vangen zoeken en inwerken…
En er is meer: het oppassen op de kleinkindjes betekent ook veel in mijn leven. Wat uniek om dat van zo dichtbij te mogen meemaken, van hun oei-ik-groei sprongetjes tot het zien ontstaan van hun unieke karakters…te zien hoe je eigen kind groeit in haar rol als moeder…wat een liefdevolle vader je schoonzoon is…hoe kwetsbaar ze ook zijn in hun nieuwe ouderrol: zo gevoelig voor opmerkingen die als kritiek opgevat kunnen worden. Voor mij ook weer een heel leerproces. Niet te snel iets eruit flappen, Omi. Om met mijn moeder’s woorden te spreken: je leert je leven lang. Zo mooi om te zien dat je op 98 jarige leeftijd nog altijd het gevoel hebt te leren. Te leren hoe om te gaan met het ouder worden. Met het loslaten. Ook weer de keuze: aanvaard ik dat in de nieuwe status quo als hoog-bejaarde of ga ik bij de pakken neer zitten, beklaag ik mij… Hierin wil ik heel graag mijn moeder als voorbeeld voor ogen houden.
Maar nu: mijn PLAN. Al sinds twee jaar geleden onstond dat in mijn hoofd: “op mijn eigen” een lange fietstocht te gaan maken. Lopen lijkt me minder geschikt voor mijn blaargevoelige voetjes, maar kan dezelfde louterende werking hebben. Waarom? Om even letterlijk afstand te nemen, mijn hoofd leeg te maken. Een time-out. Open te staan voor wat er op mijn pad zich aandient. Geïnspireerd te worden. Te filosoferen. Mijn grenzen op fysiek gebied uit te dagen en daarin voldoening te vinden. Niet zozeer is het eindpunt het doel van mijn reis, maar de weg daar naar toe. Mijn bedoeling is ook om geregeld woorden te geven aan mijn gedachten en ervaringen. En voor wie dat interessant vindt nodig ik je van harte uit om dat te lezen en er eventueel op te reageren.
Marjorie
ik kijk uit naar de volgende update; maar kan ook geduld hebben hoor
mooie inspirerende reis toegewenst
Goeie reis en en we zullen je missen de woensdagochtend!
Mech
Zo leuk dat je ons op de hoogte gaat houden van je avonturen, in gedachten kunnen we dan met je mee op reis. Misschien inspireer je ons wel .......
I send you all the best for your health, safety, and good bicycle performance!!!
And, I hope that anymore "Jürgens" are far and few apart during the remainder of your trip!! xoxo
And Yes, it is a pity we wont see You guys this year! Say Hi to Dennis from me!